vrijdag 28 september 2007

MUDAM LUXEMBURG, Musée de l'Art Moderne



Leoh Ming Pei, architect van Sino-Amerikaanse afkomst (° Canton, 26.04.1917) Gehuwd met Eileen Loo (° 1942)
Immigreerde in 1935 naar de USA en werd tot Amerikaan genaturaliseerd in 1954. In 1988 kreeg hij de American National Medal of Art.

Kort nadat John Kennedy in 1963 in Texas werd neergeschoten besloot de stad Dallas een bibliotheek op te richten die naar hem zou genoemd worden. Jacqueline Kennedy-Bouvier werd nauw bij het project betrokken en koos Pei als architect, omdat ze steeds het gevoel had dat het werk van de man poëzie weerspiegelde.
Een bekende persoonlijke ‘quote’ van Pei is ‘Great artist need great clients’.

“Aan de ene kant is het mijn doel om de mensen genoegen te laten beleven in een ruimte, maar architectuur kan een niveau bereiken waar ze mensen kan beïnvloeden om actief iets meer uit hun leven te halen. Die uitdaging is ongemeen boeiend”. Pei ziet ieder gebouw als een unieke opportuniteit om de uitstraling ervan te combineren met de functies waarvoor het gebouw zal worden gebruikt. Zijn ontwerpen zijn gebaseerd op eenvoudige geometrische vormen (driehoeken en rechthoeken), die spanning verkrijgen door het gebruik van glaspartijen en gekleurde stenen.



Pei is inmiddels 90. Als een van de meest beroemde hedendaagse architecten begon hij, op het einde van zijn actieve carrière – zo een 10-tal jaren geleden, aan het ontwerp van het Mudam. Pei liet zijn museum doorlopen in de pijlpunt van de vroegere vesting, daarmee het contrast oproepend tussen de oude, golvende vormgeving en de nieuwe, strakke geometrische ruimte. Monumentale trappen, hallen en doorgangen slorpen een groot deel van de ruimte op. Slechts 40% van de 10.000m² oppervlakte is bruikbaar voor het etaleren van kunstwerken. Architectuur is duidelijk belangrijker dan kunst in dit gebouw.



De gevolgen hiervan laten zich raden:
1. in de oogverblindende zalen houden slechts weinig kunstwerken stand, o.m. het project van Wim Delvoye.
2. ondanks het prijskaartje van 88 miljoen € dat aan het gebouw hangt valt het niet op. Het ligt een beetje weggestoken op de Kirchberg, ingeklemd tussen het nieuwe congrescomplex, de futuristische concertzaal van de filharmonie en het uitgesproken fantasieloze ‘Robert Schumangebouw’ van de Europese unie. Ook voor het rijke Luxemburg wat 88 miljoen wel wat veel. Dit is de reden dat de omgeving nog niet afgewerkt raakte. Aan de opening van Mudam gingen 15 jaar van discussie en voortdurend wijzigende plannen vooraf. Dat en de gepeperde rekening zorgen voor een geweldige controverse en pittige kritieken.
Het Mudam verwelkomt zijn bezoekers onder het motto ‘be the artist’s guest’. De bezoekers moeten het gevoel krijgen dat zij in het museum rustig kunnen verpozen, niet alleen om naar kunst te kijken, maar ook om van het uitzicht te genieten, een stukje te eten, te shoppen of met de kinderen te spelen in het jeugdatelier.


3. De collectie omvat momenteel ca. 230 werken, maar is niet overweldigend te noemen. Conservatrice Marie-Claude Beaud (Fondation Cartier, Paris) vind de Belgische kunstscène heel interessant. Naast Wim Delvoye, die een soort gotische kapel creërde met glasramen, wil Beaud in de toekomst ook werk aankopen van David Claerbout en Jan Fabre. Op Delvoye’s ramen zijn geen heiligen te zien, maar radiografieën van zoenende en vrijende koppels. Het zijn dus ‘heidense’ glasramen maar tegelijk herinneren de skeletten en schedels aan de röntgenopnamen van de dood, zoals de oude vanitas schilderijen.

Mudam ligt op het Kirchbergplateau (Quartier Européen Sud, Avenue Kennedy) dat grotendeels door Ricardo Bofill ontwikkeld werd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten